Castlevania: Judgment
Zapowiedź


Stwierdził, że nie lubi różowego - błąd
Tylko nie po twarzy!
  Nie przypominam sobie, aby na CK trafiła do tej pory zapowiedź oparta na zagranicznych recenzjach, jest to więc dla mnie pewna nowość. Pozwala to jednak już na początku postawić sprawę jasno – zdania na temat gry są mocno podzielone. Owy podział najlepiej prezentują recenzje z dwóch amerykańskich serwisów – gamespot.com oraz ign.com. Recenzent pierwszego – Mitch Dyer, wystawił grze 3/10, zaś drugiego - Mark Bozon, ocenił ją na 7,5/10. Rankingi ocen z różnych magazynów i serwisów wskazują na to, że podobne wahania (niestety z przewagą słabych, a wręcz tragicznych, ocen) są w tym przypadku wszechobecne. Najlepiej grę oceniają sami Gracze, a przynajmniej część z nich. Co ciekawe – wielu zadowolonych przyznaje, że nie grało dotąd w żadną Castlevanię. Weźmy zatem pod uwagę część tych wszystkich opinii i zobaczmy, czego możemy się po tej produkcji spodziewać.

Maria Renard

Simon Belmont

Alucard

I'm a Belmont, that's my job...
  Dość popularnym pomysłem jest stawianie na jednej arenie znanych postaci z jednego lub kilku uniwersów. W przypadku Judgment pomysł ten narodził się z prostego powodu – producent serii – Koji Igarashi, zastanawiał się, jak wykorzystać potencjał kontrolerów Wii w taki sposób, aby długotrwała gra nie była męcząca dla Gracza. Obraz posiadacza konsoli Nintendo wymachującego przez kilka godzin w powietrzu „batem” nasuwa się tutaj sam. IGA postanowił inaczej spojrzeć na ten problem – może zamiast myśleć nad efektywnym i efektownym zarazem wykorzystaniem kontrolera, należy skrócić czas samej rozgrywki. Stąd już niedaleka droga do krótkich, arenowych potyczek jeden na jednego.

  Chcąc, aby gra jak najbardziej spodobała się fanom, wybrano trzynaście różnych postaci znanych z serii (obrazki znajdziecie przy tekście), dodano jedną nową – Aeona, i umiejscowiono je w kojarzących się z Castlevanią arenach. Jak już zapewne wszyscy od dawna wiecie, zdecydowano się na ryzykowny krok – postanowiono zupełnie zmodyfikować wygląd owych bohaterów, a do tego zadania wyznaczono Pana Takeshi Obatę - artystę odpowiedzialnego m.in. za mangę „Death Note”, na podstawie której powstało znane anime. Fani Castlevanii już dość gorzkich łez wylali nad owocami jego pracy, toteż nie będę się nadmiernie powtarzał – nowy design jest... nietypowy. Nie uważam za złe przedstawienie zupełnie innej wizji wybranych postaci, ale wiele z nich wygląda po prostu dziwacznie, większość zaś ani trochę nie przypomina swoich pierwowzorów. Jednak przymknijmy na to oko i przejdźmy dalej...


Gears of War?
  Areny – pod tym względem jest już dużo lepiej. Walka jest tu bardziej otwarta niż w wielu bijatykach, dlatego miejsce każdego starcia pozwala na oddalenie się od przeciwnika. Zazwyczaj po kątach „porozrzucano” nieco obiektów, które można zniszczyć, zyskując nieco serduszek potrzebnych do użycia wybranej broni dodatkowej. Brzmi znajomo, prawda? Same areny nie są także całkiem statyczne – na statku widmo Kraken co i rusz obrzuca pokład swoimi wielgaśnymi mackami, w wieży zegarowej walka toczy się na działających mechanizmach zegara, zaś w lochach można przypadkiem nadziać się na wystające z podłogi kolce lub oberwać rozhuśtanym pod sufitem ostrzem. Oprócz tego zobaczymy także skąpane blaskiem księżyca ruiny w okolicach zamku, kryształową jaskinię czy „znaną i kochaną” salę tronową.

Czas na osąd!
  To wszystko znamy już z oficjalnych zapowiedzi (jedynie bohaterów zdradzano stopniowo - co pewien czas pojawiali się kolejni na oficjalnej, japońskiej stronie gry). Czas najwyższy podpatrzeć wrażenia zagranicznych Recenzentów i Graczy. Oprócz ich opinii znajdziecie poniżej także odrobinę informacji dotyczących rozgrywki, o których nie wspomniałem wyżej. Starałem się wynotować sprawy najistotniejsze, bez zbędnego powtarzania niektórych kwestii. Gotowi? A więc głęboki wdech... i jedziemy...

Golem

Carmilla

Death

GameSpot (Ocena: 3,0/10)
Recenzent: Mitch Dyer
http://www.gamespot.com/wii/action/castlevaniajudgment/review.html
  Według Recenzenta GameSpot gra łączy w sobie nietypowe (choć zapożyczone) pomysły, ale ich realizacja stoi na marnym poziomie. Możliwości kontrolera, od którego zaczął się pomysł na Judgment, zostały ponoć wykorzystane bardzo słabo. Niezależnie od kierunku i siły machnięć Wiimotem ataki i ich moc nie zmieniają się. Sama ich różnorodność ogranicza się zaś do odpowiedniego naciskania A i B, a wzmocnione combosy pozwalają zadać poważniejsze obrażenia kosztem większej podatności na zranienie. Na umiejętnym ważeniu tego typu ryzyka opiera się tutaj spora część gameplay'u.

  Ponoć najpopularniejsze postacie, jak Alucard, Maria Renard czy Simon Belmont są tutaj dużo silniejsze od pozostałych, przez co zbalansowanie mocno kuleje. Aby odblokowywać kolejnych wojowników, musimy przechodzić Story Mode dla tych, których już mamy. Niestety historie nie tylko zostały potraktowane po macoszemu – wielu bohaterów kieruje się w nich własnymi dziwactwami, które prawdopodobnie miały nadać całości nieco humorystycznego zabarwienia. Recenzent GameSpot uznał je jednak za banalne i mało interesujące.


To w końcu bijatyka, czy strzelanka?
  Stwierdził także, że pułapki na arenach powodują jedynie ciągle powtarzające się przypadku zgonu AI, kiedy wirtualny przeciwnik blokuje się na przeszkodzie i nie potrafi jej opuścić. Oprócz niezadowolenia z nowego designu zwrócił także uwagę na fakt, że owa stylistyka anime nie pasuje do w miarę realistycznego otoczenia.

  Oprócz gry przez sieć znajdziemy tutaj Survival Mode (sprawdzamy jak długo uda nam się przeżyć), Arcade Mode (seria walk na czas) oraz Castle Mode. Ten ostatni najbardziej spodobał się GameSpot – polega na walce z pomniejszymi przeciwnikami znanymi z serii, urozmaiconymi dodatkowo wielkimi bossami. Nagrody, jakie dostajemy, to różne „głupkowate” przedmioty do wyekwipowania, jak np. kapelusze czy okulary. Tryb ten posiada ponoć także sensowniej ułożoną kamerę.

  Recenzja na GameSpot kończy się ostrym podsumowanie – ze względu na liczne wady (wtórność, nieprzyjemna kontrola, złe zbalansowanie postaci, nieznośna kamera, irytujący bohaterowie, okropny design, walka sama w sobie oraz historie każdej postaci w Story Mode) gra przeznaczona jest przede wszystkim dla masochistów, a fani serii, bijatyk czy po prostu osoby lubiące dobrą zabawę nie znajdą w niej niczego ciekawego.

Eric Lecarde

Cornell

Shanoa

IGN (Ocena: 7,5/10)
Recenzent: Mark Bozon
http://wii.ign.com/articles/931/931583p1.html
  IGN uważa grę za dającą dużo frajdy nie tylko fanom, ale i osobom nie znającym serii. Według Recenzenta brak dużej ilości ataków nie tylko sprawia, że nauczyć grać można każdego w bardzo krótkim czasie, ale także, że każdy ruch w trakcie walki ma znaczenie.

  Atakowanie polega na odpowiednim łączeniu ruchów Wiimote'a z wykorzystywaniem przycisków A i B. W przypadku nunchuka oprócz jego sensora ruchu (uniki) wykorzystywany jest również przycisk Z - służy do blokowania ciosów i uaktywniania ataków specjalnych. Te zaś każda postać ma dwa – możemy wybierać, czy chcemy czekać na naładowanie się najsilniejszego, czy wolimy od razu uaktywnić słabszy, ale dostępny szybciej.

  Według IGN postacie są różnorodne i ciekawe, a każda z nich posiada jakąś wyjątkową cechę. Np. Cornell – wilkołak, potrafi wpaść w szał bojowy, podczas którego jest niezwykle silny, jednak ten krótkotrwały efekt znacznie go osłabia, przez co po jego minięciu staje się łatwym celem. Innym przykładem jest umiejąca przyciągać przeciwników na odległość za pomocą łańcucha Carmilla czy Dracula, który choć posiada potężne ataki magiczne, przypłaca to niemalże całkowitą niemożnością poruszania się. Warto też dodać, że Recenzent ma zupełnie odwrotną opinię na temat zbalansowania postaci niż GameSpot.


Tak, ten bucik też czysty
  Recenzent docenił także wspaniałe prerenderowane intro, które powinno przypaść do gustu niezależnie od zdania widza na temat nowego designu postaci. O tym ostatnim zaś IGN nie pisze negatywnie. Wspomina jedynie, że jest on świeży lecz... „dziwny”. Duże wrażenie zrobiły na nim za to grafika i widowiskowość niektórych efektów. Wspomniane w tym akapicie „atrakcje” możecie jednak w niewielkim stopniu przetestować już teraz - rysunki poszczególnych bohaterów możecie podziwiać przy tekście, a zamieszczone przeze mnie pod tekstem zwiastuny umożliwią Wam nie tylko obejrzenie gry w akcji, ale także wspomnianego intra ze wspaniałym, moim zdaniem, motywem przewodnim gry w tle.

  W samej grze fani znajdą ponoć mnóstwo nawiązań do pozostałych Castlevanii – od samych postaci, przez wypowiadane przez nie kwestie, aż po areny i muzykę. Zdaniem IGN ta ostatnia mogłaby być wykonana jeszcze lepiej, ale nie da się ukryć, że wybrano wiele znanych utworów z ponad dwudziestoletniego dorobku serii i nieco je zremiksowano. Osobiście także miałem okazję zapoznać się z większością nowych wersji – dobór i wykonanie doprawdy udane. Każda postać ma własny motyw przewodni, tym znanym melodiom nadano jednak nieco ostrzejsze brzmienia (sporo tu mocnej gitary), aby lepiej komponowały się z szybkimi starciami.

  Pomimo wymienienia większości wad wspomnianych także przez GameSpot, Recenzent stwierdził, że gra jest naprawdę wciągająca i potrafi dać sporo frajdy. Wspomniał przy tym, że od czasu pierwszych pokazów z możliwością zagrania produkcja ta przeszła sporą drogę i wiele zmieniono w niej na lepsze. W przeciwieństwie do konkurencyjnego serwisu nie tylko nie był więc rozczarowany grą, ale wręcz miło go ona zaskoczyła!

Sypha Belnades

Trevor Belmont

Grant Danasty

A co na to Gracze?
  Wśród Graczy zdania również są podzielone, większość wad jest jednak postrzegana przez wszystkich. Wokół niektórych elementów opinie są skrajnie różne, np. w kwestii grafiki. Najważniejszy jest jednak fakt, że niektórzy byli w stanie czerpać z gry dużą przyjemność mimo jej niedoróbek, część uważa nawet, że Recenzenci przesadzają, prawdopodobnie zaślepieni znacznie różniącym się od oryginalnego designem postaci i samym faktem, że jest to bijatyka w realiach Castlevanii. Mimo to wiele osób zgadza się, że najlepiej kieruje się bohaterami za pomocą klasycznego kontrolera lub pada od GameCube'a. Czyżby więc „oryginalna” kontrola faktycznie była taka niewygodna?

Kara, tylko za co?
  Kto ma rację? Prawdopodobnie... wszyscy. Trudno spojrzeć obiektywnie na ogół ocen samemu w Judgment nie grając, można jednak dojść do wniosku, że sporą rolę w trzeźwym spojrzeniu na tę produkcję odgrywać będzie fakt, czy ktoś jest hardcore'owym fanem, czy po prostu chcącym się zabawić casualem. Jak widać radość z gry wymaga także przymknięcia oka na drobne niedociągnięcia, ale też w dużej mierze zależeć będzie od gustu. Pozostaje nam więc liczyć, że wersja europejska zostanie być może lekko poprawiona (wątpliwe?), a przy tym, że całość faktycznie okaże się lekką, przyjemną bijatyką - w sam raz na odwiedziny znajomych.


Igor - aport!

---

Oficjalne strony gry:

• (Japonia) www.konami.jp/gs/game/dracula_wii/
• (USA) www.konami-data.com/castlevania/

---

Najnowszy oficjalny zwiastun


Walka między Trevorem i Simonem


Walka między Carmillą i Alucardem


Wideo-recenzja serwisu www.gametrailers.com

---

Więcej materiałów filmowych znajdziecie na wymienionych nieco wyżej stronach

---

Źródła grafiki:

Logo - www.gaygamer.net
Rysunki postaci - www.konami.jp/gs/game/dracula_wii/ oraz www.konami-data.com/castlevania/
Screeny - www.konami.jp/gs/game/dracula_wii/