Castlevania: Curse of Darkness

\

Recenzja Autor: Metal Sonic

1. Fabuła

  Akcja Klątwy Ciemności ma miejsce trzy lata po wydarzeniach z Castlevania III: Dracula's Curse (Klątwa Draculi). Trevor Belmont i jego towarzysze zdołali pokonać hrabiego Draculę. Jednakże zło nie odeszło z tego świata bez słowa. Ostatkiem sił, Dracula rzucił klątwę, która spowiła całą Europę w żalu i cierpieniu. Zniszczona przez plagę i klęskę głodu Valachia stała się krainą ludzi o czarnych sercach... nie mających litości dla innych. Słabi byli wyrzynani bez mrugnięcia oka i bez żalu, podczas, gdy ludzie zdawali się tracić resztki człowieczeństwa. Minęły trzy lata od śmierci Draculi i momentu, w którym rzucił on klątwę... Jest to bodajże pierwsza gra z serii "Castlevania", która umożliwia Graczowi kontrolowanie postaci należącej do przeciwnej strony konfliktu (wyjątkiem był Joachim Armster z Lamentu Niewinności (Lament of Innocence) - postać dodatkowa). Będziemy bowiem kierować poczynaniami Hectora - dawnego "Devil Forgemastera" (co w wolnym tłumaczeniu oznacza Twórcę Demonów) Draculi. Gdy jednak zorientował się jak okrutnie jego pan traktował ludzi, odszedł z jego armii i wyzbył się wszystkich swoich mocy. Inny Devil Forgemaster - Isaac, który kiedyś był przyjacielem Hectora, ukarał go za zdradę zabijając jego żonę, Rosę. Rozsierdzony Hector poprzysiągł zemstę Isaacowi... W ten sposób wątek Hectora splata się z innymi postaciami... Jego głównym sojusznikiem będzie nie kto inny jak Trevor Belmont, ale najpierw Hector będzie musiał udowodnić mu, ile naprawdę jest wart... Podczas swych podróży po Valachii bohater spotka też inne osobistości: czarownice Julię, z wyglądu bardzo przypominającą Rosę, tajemniczego St. Germaina, kapłana Zeada i oczywiście... całą masę stworów nocy! Dodatkowo, po ukończeniu gry, mamy okazję zagrać jako Trevor we własnej osobie, a nawet jako dowcipny duszek Pumpkin (Dynia - w Lamencie Niewinności także jest to druga postać dodatkowa). Cała historia jest dość prosta, ale uwagę zwraca chociażby Zead, który tak naprawdę jest... kimś zupełnie innym, niż na to wygląda :-). Do tego dochodzi jeszcze wspomniany St. Germain, którego maniery i wygląd przywodzą na myśl typowego Anglika... Scenariusz i jego realizacja są na bardzo dobrym poziomie, mimo to nie umywa się on do Symfonii Nocy :-).

2. Projekt zamku

  Zapomnijcie o zamku! Podobnie jak w Castlevania II: Simon's Quest (Podróży Simona) mamy do zwiedzania... Transylwanię! Na początku zwiedzamy duży, opuszczony zamek (domyślcie się jaki ;-)), potem góry Baljhet (tu spotkamy Julię), świątynię Garibaldi (Trevor), Akwedukt Mortivia, Las i Jaskinię Jigramunt, miasto Cordova, wieżę Eneomaos (bardzo przypominającą Wieżę Zegarową), ruiny Aiolon i w końcu... ale to już tajemnica, sami ją rozwikłajcie ;-). Słowem dziesięć regionów Valachii plus zamek Draculi. Nie ma co narzekać na małą ilość miejsc - regiony są olbrzymie, a miejscami wydaje się, że Las Jigramunt ciągnie się w nieskończoność... Poza tym dla prawdziwych weteranów umieszczono jeszcze dwa dodatkowe obszary, w których roi się od przeciwników. Tam bez mikstur leczących ani rusz ;-). W samym zamku Draculi oczywiście spotkamy klasyczne komnaty, tzn. Główny Hol, Wieżę Zegarową i oczywiście Komnatę Tronową. Pozostawiają po sobie naprawdę świetne wrażenie :-).

3. Przeciwnicy

  W tej części serii wszyscy przeciwnicy mają poziomy doświadczenia, podobnie jak w niektórych poprzedniczkach. Tak więc raz spotkamy szkielet na poziome dziewiątym, a raz na... trzydziestym-siódmym! Bossowie z reguły nie stanowią wielkiego wyzwania i tylko z końcowymi trzeba się nieźle napocić ;-). W każdej z lokacji znajdziemy przydatne dla Hectora bronie, zbroje, akcesoria i, co najważniejsze, materiały potrzebne do tworzenia zupełnie nowego oręża, a także posążki, za sprawą których uzyskamy... demony, które walczą u boku bohatera! Pamiętacie Familiary z Symfonii Nocy? Innocent Devils (Niewinne Demony), bo tak się nazywają ich odpowiedniki z Klątwy Ciemności, są jeszcze lepsze! Dzielimy je na sześć kategorii: Wróżki (Fairy) - które nas stopniowo uzdrawiają; Wojownicy (Battle) - mające najwięcej punktów życia i fizycznie najsilniejsze, Ptaki (Bird) - służące do zwalczania latających wrogów; Czarownicy (Mage) - strzelające z daleka silnymi czarami; Diabły (Devil) - najlepszy ze wszystkich rodzajów oraz... Pumpkin (jego zadaniem jest poprawiać nam humor, ale też silnie podnosi nasz współczynnik szczęścia). Nie tylko Hector zdobywa poziomy doświadczenia - także jego Demony ewoluują i stają się silniejsze. W takich chwilach ma się wrażenie, jakbyśmy mieli przy boku wiernego... Pokemona ;-). Nic bardziej mylnego. Chociaż Hector jest świetnym wojownikiem i twardziel z niego nie mały, bez swoich pomagierów nie zdoła pokonać twardszych bossów. W dowolnym momencie możemy zamieniać Demony, jeśli np. jeden jest poważnie ranny. Jeśli którykolwiek z nich zginie, musimy powołać do życia nowego :-(. To właśnie dzięki Demonom potwory po pewnym czasie nie są takie straszne, na jakie wyglądają...

4. Grafika

  Jest bardzo płynna, czy to na PlayStation 2, czy na Xboxie - w obu przypadkach prezentuje się wspaniale. Jest renderowana w formacie 480i a zatem na brak efektów specjalnych nie ma co narzekać ;-). Różnice graficzne są praktycznie niezauważalne, poza tym, że Xbox ukazuje ostrzejsze kontury, a na PS2 efekty specjalne są jeszcze lepsze. Niestety z tego powodu loadingi są... o 1-2 sekundy dłuższe niż na Xboxie ;-). W oczy szczególnie rzuca się piękno Lasu Jigramunt, ilość kół zębatych w wieży Eneomaos, czy wreszcie przepięknie wykonane scenki dialogowe (głosy zostały podłożone niemal perfekcyjnie :-D).

5. Muzyka i efekty dźwiękowe

  Poza fabułą TO jest zdecydowanie najmocniejszy punkt Klątwy Ciemności. Podobnie jak w Symfonii Nocy za komponowanie zabrała się boska Michiru Yamane, a jej efekty jeszcze dłuuugo będzie można podziwiać :-D. Do każdej sytuacji, lokacji lub walki w grze przypisany jest odpowiedni motyw muzyczny. I tak: w Opuszczonym Zamku przygrywają nam organy i ostre gitarowe riffy z dodatkiem chóru, w Lesie Jigramunt słyszymy na początku charakterystyczne dla lasu brzmienia, a potem... poezja ;-). W niektórych utworach usłyszymy fragmenty ścieżek dźwiękowych z klasycznych części serii, np. trylogii na NESa. Na specjalny akapit zasługuje utwór grany podczas ostatniej walki z Draculą, który zwie się "A Toccata Into Blood Soaked Darkness" czyli "Toccata w Ciemność Przesiąkniętą Krwią". Zaczyna się od organów (które grają przez cały utwór), potem dołączają się chóry i wreszcie ostry rock połączony z organami i chórem. To zdecydowanie najlepszy kawałek w grze (być może to dzięki niemu ścieżka dźwiękowa sprzedała się w sporych nakładach :-)).

6. Grywalność

  Zabawa jest przednia! Można niemal bez końca bawić się w tworzenie coraz to nowych kombinacji materiałów celem stworzenia Niewinnego Demona, który zaspokoi nasze potrzeby, w dowolnym momencie wrócić do danej lokacji i wreszcie: spróbować podbić wspomniane miejsca stworzone z myślą o ekspertach i pokonać ukrytego bossa... atrakcji jest sporo. Oto kolejny mocny punkt Klątwy ;-).

7. Poziom zmian i nowych pomysłów

  Wprowadzono baaardzo duże zmiany... Niewinne Demony to doskonały dodatek do i tak już świetnej gry. Intrygująca fabuła, która wciąga niesamowicie i która opowiada o wendecie Hectora przeciw Isaacowi i o wielu innych pobocznych wątkach... Całość dopełniają świetnie podłożone głosy i to zarówno angielskie jak i japońskie ;-).

8. Długość

  Weterani serii bez problemu zaliczą grę w 20-25 godzin, ale prawdziwi Gracze mogą grać drugie tyle, aby odkryć szereg bonusów, sekretów i tajnych lokacji... Malkontenci mogą dodać, że gra mogłaby być jeszcze dłuższa ;-).

---

Werdykt Metal Sonica:

6,38/10

---

Podsumowanie

  Klątwa Ciemności to wspaniała gra, która wprowadza do serii szereg zmian i powiew świeżości. Każdy fan Castlevanii powinien się w nią obowiązkowo zaopatrzyć.